Maille bana gelen arkadaşlara dair bu yazıyı paylaşmak istedim...
Arkadaşlarımın hepsini bir araya toplasam bayağı kafası karışır herhalde insanların. “Bana arkadaşını söyle sana kim olduğunu söyleyeyim” lafının anlamı kalmaz.
Arkadaşlarımın hepsini bir araya toplasam bayağı kafası karışır herhalde insanların. “Bana arkadaşını söyle sana kim olduğunu söyleyeyim” lafının anlamı kalmaz.
Neden hepsi birbirinden bu kadar farklı benim arkadaşlarımın?
Neden bazıları marjinal ötesi?
Biri arkadaşımsa diğeriyle nasıl anlaşabiliyorum? Neden kimse anlayamıyor?
Galiba onların hepsi içimdeki çok farklı “ben”leri gün ışığına çıkarıyor da ondan.
Biriyle uslu ve kibar oluyor,
Diğeriyle küfürlü konuşup, abuk şakalar yapıyorum.
Biriyle oturup ciddi ciddi konuşuyorum.
Diğeriyle saçma sapan şeylere kıkırdıyorum.
Biriyle evde oturup çay içiyorum.
Diğeriyle bara gidip dans ediyorum.
Birinin derdini dinleyip öğüt veriyorum.
Diğerinin bana verdiği öğütleri dinliyorum.
Hepsi bir bulmacanın parçaları sanki, tamamlayınca ortaya bir hazine çıkıyor. Arkadaş hazinesi!
Beni bazen benden daha iyi anlayan, iyi günümde, kötü gönümde beni yalnız bırakmayan arkadaşlarım...
Hepsi farklı günlerde aldığım rengarenk anti-depresanlarım sanki.
yazı çok güzeldi:)hayatımızdaki renkler siyah ve beyazdan ibaret olmamalı elbette bir çok renge ihtiyacımız var:)iyi arkadaş seçimlerinde elbette.
YanıtlaSilMuffinlerde muhteşem gözüküyor bu arada:)ellerine sağlık canım.çok öpüyorum ..
Sanki kendimi okudum simdi. Yazdiklarin çk dogru, anormal bir durum yok yanii :))
YanıtlaSilMerhaba,
YanıtlaSilpaylastiginiz yazi benim. biri blogumdan alip(daha dogrusu calip) internette yaymis. simdi farkli versiyonlari yazar ismi olmadan oradan oraya dolasiyor :(
dogru link:
http://cadininhikayeleri.blogspot.com/2010/12/her-derde-deva-arkadaslarm.html
iyi aksamlar,
Ayse Akgun Giraud